Ο όρος "one man band" απαιτεί εξαιρετική επιδεξιότητα ώστε να μπορέσεις ανταπεξέλθεις στη βαρύτητά του. Δεν αρκεί να είσαι απλά, ένας καλός ερμηνευτής, ένας καλός μουσικός ή ένας καλός τραγουδοποιός. Οφείλεις να είσαι όλα τα ανωτέρω...
Mark Charles Heidinger το όνομα αυτού. Ήδη έκανε αίσθηση, με την εμφάνισή των Vandaveer, στο τελευταίο South by Southwest Festival.
Υ.Γ.: Στο εξαιρετικό γαλλικό site "La Blogotheque" και στην ενότητα "The Take-Away Shows", παρακολουθήστε τον κάπου στο Παρίσι, σε μια βόλτα του, να εισβάλλει σε ένα παράξενο γαμήλιο πάρτι, σε αυλή ενός σπιτιού.
Σημειώνει ο συντάκτης στο τέλος: "As soon as he finished singing, we left as swiftly as we had arrived. We couldn’t do more—otherwise, the fine and flimsy charm we created would have dissolved."...
It's not about one of the most influential bands of all times, neither its unique frontman. It's about some songs which are like a phase you go through intensely, rarely to be visited again. However, when they're revisited, it's like every time you get this bizarre feeling, that some songs come and find you on the most suitable time,when least expected.
Έπος: λογοτεχνικό είδος, του οποίου τα κύρια χαρακτηριστικά είναι το μεγάλο μέγεθος, ο έμμετρος λόγος και εξειδικευμένα εκφραστικά μέσα. Τα έπη κατά κύριο λόγο περιγράφουν θρυλικές πράξεις και ήρωες του παρελθόντος, συχνά δε το θέμα τους είναι μυθολογικό.Ως έπη έχουν χαρακτηριστεί αρχαία λογοτεχνικά κείμενα (όπως για παράδειγμα η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου, το Έπος του Γκιλγκαμές, η βόρεια Κάλεβαλα, το Μπεογούλφ) και περιστασιακά, μεμονωμένα έργα πιο σύγχρονων συγγραφεων.Ο συγγραφέας ενός έπους συχνά δεν είναι γνωστός. Εικάζεται ότι κάποια έπη έχουν γραφτεί συλλογικά, από την παράδοση κι όχι από έναν άνθρωπο.
Όπως, εν προκειμένω στο κατωτέρω τραγούδι, ξετυλίγεται η ιστορία ενός ναυτικού στα αυτιά του οποίου αντηχεί ακόμα η ευχή-κατάρα της ξεψυχούσας μάνας του. Σκοπός της ύπαρξής του, μονάχα η εκδίκηση. Εκείνος που κορόιδεψε και κακομεταχειρίστηκε την μητέρα του και κατ' επέκταση την οικογένεια του, πρέπει να εντοπιστεί και να πληρώσει για τα δεινά που τους προκάλεσε· με οιοδήποτε τίμημα.
Άλλωστε η κάθαρση μπορεί να έρθει μόνο από τα δικά του χέρια. έστω και 15 χρόνια πιο μετά. ακόμα και αν είναι η τελευταία του πράξη. Διότι γνωρίζει ότι δεν μπορεί να γλιτώσει από την μητέρα του. Πάντα θα τον επιτηρεί από εκεί ψηλά και θα τον συντροφεύει. Θα τον προστατεύει μέχρι να εκπληρώσει την αποστολή του. ακόμα και στην κοιλιά ενός κτήνους...
"There is one thing I must say to you As you sail across the sea Always, your mother will watch over you As you avenge this wicked deed"
Όλοι τους δηλώνουν άθεοι.
Σε στιγμή πνευματικής αναζήτησης όμως, στράφηκαν στη θρησκεία. Πίστεψαν ότι εκεί θα βρούνε τη λύση σε αυτό που τους στοίχειωνε. Διστακτικά άνοιξαν τη Βίβλο. Εκεί εμπεριεχόνται όλες οι απαντήσεις, είχαν ακούσει.
Την προσοχή τους κέντρισαν οι Maccabees.
Είχαν βρει το όνομα για το συγκρότημά τους.
Δεν ξανάνοιξαν τη Βίβλο έκτοτε...
"Dear friend of mine my, ear is bending I'm not helping, I'm not telling, I'm not solving,
I'm not saying you're pretending
If you've got no kind words to say
You should say nothing more at all"
Υ.Γ.: διαφορετική εκτέλεση, feat. Roots Manuva, με τίτλο Empty Vessels.
Spike Jonze, ο σκηνοθέτης του κατωτέρω video clip.
Σκηνοθέτης όμως και των Being John Malkovich (1999), Adaptation. (2002), Where the Wild Things Are (2009) καθώς και του φιλμ μικρού μήκους I'm here (2010), το οποίο προβλήθηκε αρχικά στο Sundance Film Festival και κατόπιν στην Berlinale (OST από Sam Spiegel και Aska Matsmiya).
Καταλληλότερη επιλογή οι Arcade Fire δεν θα μπορούσαν να είχαν κάνει για να αναδείξει αυτό ακριβώς που υποδεικνύει ο τίτλος του τραγουδιού και ολόκληρου του άλμπουμ: τη ζωή στα προάστια, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Δηλαδή:
- Αρχετυπικό όνειρο ζωής για τους πολλούς, οι οποίοι το κυνηγούν ανηλεώς.
- Βαρετή καθημερινότητα για αυτούς που το βιώνουν. Πρόσεξε τι ονειρεύεσαι γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί!
- Επίφαση ευδαιμονίας πίσω από τους φράχτες. Οι ήχοι από το soundtrack του Blue Velvet ήδη αντηχούν και ο D.Lynch μειδιά.
- Κλειστές φρεσκοβαμμένες πόρτες, που κρατάνε καλά κλειδωμένους τους σκελετούς που κρύβουν οι οικογένειες σε κάθε ντουλάπα.
- Επαναστατικότητα και επιθετικότητα άνευ αιτίας, άνευ εξειδικευμένου εχθρού για κάθε έφηβο.
- Μεγέθυνση κάθε προβλήματος της καθημερινότητας, λόγω του περιορισμένου χώρου μιας κλειστής κοινωνίας, με επακόλουθη συμπεριφορά τάσεις εκδικητικότητας, σε αυξημένη ένταση.
Περισσότερο ένα αυθύπαρκτο φιλμ μικρού μήκους, παρά ένα συνοδευτικό video clip ενός τραγουδιού...
Back to the future.
Yeah, it's Friday, again
Let's go somewhere par avion. and dance over and over again.
We were lying down, In front of our house, In the summertime
I wish I had a house, In the Caribbean, The Caribbean
I saw a commercial, On my television, About the Caribbean
And we could go there, Par avion
laid back, i'll give you laid back
over and over and over and over and over
like a monkey with a miniature cymbal
the joy of repetition really is in you and when i feel this way i really am with you
Welcome Back Friday...
Oh Friday, you are such a pretty visitor...
Υ.Γ. : Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε το (εκπληκτικό) video που κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες για το τραγούδι "Didn't Know What Love Was", το οποίο σπονσοράρει η Converse και συμμετέχουν οι Alexis Taylor and Joe Goddard από Hot Chip, ο Bernard Sumner (New Order & Joy Division) και οι Hot City.
Result:
your emotions change like the b.p.m, which makes you feel really weird.
you don't know yet if you like it.
but then, you change your mind again. you decide that this is so wrong.
because your eyes send messages to your brain that what you see is awfull.
eventually an emotion of pleasure is getting bigger & bigger.
it is crystal clear now that music can change your point of view and the way you perceive reality...
Harper' s Bazaar 1940-1960
Η Lillian Bassman ήταν η γυναίκα που, με τις κομψές και ατμοσφαιρικές φωτογραφίες της κατάφερε να καθιερωθεί ως 'revolutionnaire' στο χώρο του fashion photography και μάλιστα εν μέσω 19ου αιώνα. Με τη δουλειά της που απαρτίζεται κυρίως από σκοτεινές, δραματικές και θολές φωτογραφίες και που δημοσίευε σχεδόν αποκλειστικά το Harper' s Bazaar, έφερε μια νέα, πιό σοφιστικέ αισθητική στο συγκεκριμένο χώρο, που όμως, κάθε άλλο παρά ψυχρότητα αποπνέει. Μπορεί οι εικόνες να φλερτάρουν με το μυστήριο και την αφαίρεση, ταυτόχρονα όμως προκαλούν ασυνήθιστη οικειότητα και έλξη. Ήταν η πρώτη γυναίκα φωτογράφος που, αν και έκανε φωτογραφία μόδας, έδωσε μεγαλύτερη έμφαση στα περιγράμματα και στις φιγούρες, παρά στα ρούχα και στα πρόσωπα των μοντέλων.
The images are usually obscured and averted, yet sensual and captivating.
Her work is described as elegant, graceful and original.
She mastered blurred silhouettes
and unusual compositions.
Υ.Γ.: Κάθε φορά που συναντάται το γυναικείο όνομα Polly, μια κατάρα φαίνεται να το κατατρέχει και καταφέρνει να μας στοιχειώνει... Hurt yourself, Want some help, Help myself, Got some rope
Have been told, I promise you, Have been true, Let me take a ride
Hurt yourself, Want some help, Help myself... Polly said...
Οι Warpaint κυκλοφόρησαν το 2008 το Exquisite Corpse,
ένα ΕΡ με όσα έπαιζαν για πέντε χρόνια,
ως ανερχόμενη art band στις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Επανήλθαν το 2010, με το LP, The Fool.
Now, I've got you in the undertow
" True to its name, "Undertow" sinks in without hurry. Its ambient horror is in the realm of Rosemary's Baby or Heavenly Creatures or the first half of The Shining. Their thrills are far from cheap. And the same sense of ghostliness runs throughout The Fool, a nine-song seance of an album that's as subtle as it is disquieting."
Υ.Γ.: Οι ακουστικές εκτελέσεις τους, αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο την ιδιαιτερότητα των τραγουδιών τους. Τα έχουμε ξαναπεί άλλωστε, less is more, "Billie Holiday".
hmmm, what if we add a "the" in front of "Mondrian"....?
let's call it, "the Mondrian" band...
wouldn't it be interesting?
minimal? i don't think so...
sicky? maybe... a little....
My name is Leon Trotsky
I used to be somebody
But what price, glory ?
- Blind Willie Johnson, γεννηθείς το 1897.
Σε ηλικία επτά ετών σε ένα ξέσπασμα μητρικής "αγάπης" χάνει την όρασή του. Συμπληρωματικά σε αυτή την tough love ωθείται από τον πατέρα του στην επαιτεία και καταλήγει να τραγουδάει, συνοδεία κιθάρας, στους δρόμους της Νέας Ορλεάνης.
Η depression-era gospel είχε κερδίσει τον σπουδαιότερο ίσως εκπρόσωπο της.
Καθηλωτική φωνή, ακόμα και όταν απλά νόμιζες ότι μουρμούριζε μια μελωδία. Αρμονικό δέσιμο με τα παραδοσιακά blues του Νότου, συνδυασμός που για πρώτη φορά καθιερώθηκε από τον ίδιο.
Χαρακτηριστικό δείγμα παραμένει το αξεπέραστο "Dark was the night, Cold was the ground" (1927). Ανατριχιαστικό στην απλότητα του, ενόσω καταφέρνει και εξιστορεί τη στιγμή της σταύρωσης του Ιησού σε ένα ζοφερό περιβάλλον.
Συγκινησιακό το γεγονός ότι μετά θάνατον του Blind Willie Johnson, εν έτει 1977 το εν λόγω τραγούδι, επελέγη ως ένα από τα 27 πιο χαρακτηριστικά δείγματα της ανθρώπινης μουσικής τέχνης και συμπεριλήφθη στον Voyager Golden Record. Ωσάν μια χρονοκάψουλα εκτοξεύτηκε με μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο με σκοπό να προσφέρει ένα δείγμα της διαφορετικότητας της ζωής στον πλανήτη Γη, σε πιθανή συνάντηση με νοήμονα εξωγήινα όντα.
Άγνωστο αν θα γίνει ποτέ αυτή η συνάντηση στο αχανές κενό του διαστήματος, αλλά αυτός ο ιδιαίτερος φόρος τιμής προς τον ανθρώπινο πολιτισμό, σίγουρα βρήκε το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα για την έκφραση του αισθήματος της μοναξιάς· ένα συναίσθημα το οποίο νιώθει το τραγούδι αυτό στο αέναο ταξίδι του στον χώρο και στον χρόνο.
- (Nicholas Rodney) "Nick" Drake, γεννηθείς το 1948.
Υπέφερε από χρόνια κατάθλιψη και μόνιμη αϋπνία. Βαθύτατα αντικοινωνικός, δεν παραχωρούσε καν συνεντεύξεις για την προώθηση της δουλειάς του, ενώ παράλληλα υπήρξε απόλυτα σκοτεινός ως προς τους στίχους του. Η μοναξιά έριχνε τη σκιά της σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν έτυχε ποτέ της αναγνώρισης από το κοινό. Κανένας από τους τρεις δίσκους του, δεν πούλησε πάνω από 5.000 αντίτυπα.
Μετά θάνατον, αναγνωρίστηκε ως ένας από τους επιδραστικότερους μουσικούς - τραγουδοποιούς της Αγγλίας κατά την τελευταία πεντηκονταετία.
You would seem so frail, In the cold of the night
When the armies of emotion, Go out to fight.
But while the earth sinks to its grave, You sail to the sky
On the crest of a wave.
- "Dark Was The Night", (2009) από Red Hot Organization.
Ο ανωτέρω οργανισμός θέτει σε κυκλοφορία συλλογές με αποκλειστικές ηχογραφήσεις από ανεξάρτητους καλλιτέχνες, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την καταπολέμηση του Aids. Η συγκεκριμένη συλλογή αποτελεί την 20η της προσπάθεια με τη συμμετοχή από Dirty Projectors, David Byrne, Feist, Bon Iver, Grizzly Bear, National, Yeasayer, Arcade Fire, Beirut, Dave Sitek, Sufjan Stevens, New Pornographers, Yo La Tengo, Decemberists, Blonde Redhead.
Τα δίδυμα αδέρφια Aaron and Bryce Dessner, μέλη και βασικοί συνθέτες της μουσικής των National, επέλεξαν ως τίτλο τη φράση του τραγουδιού του Blind Willie Johnson και ανέλαβαν την παραγωγή.
Θέλησαν να τοποθετήσουν, ωσάν σε μια άλλη "κάψουλα", τη δημιουργικότητα και την ευαισθησία καλλιτεχνών και να την αφήσουν να κάνει το ταξίδι της. Πίστευαν ότι έτσι θα κατάφερναν να ευαισθητοποιήσουν κάποιους, ώστε να τους κάνουν να καταθέσουν κάποιο αντίτιμο για αυτόν τον ευγενή σκοπό. Μόνο έτσι οι ασθενείς αυτής της αρρώστιας θα έβγαιναν, έστω και προσωρινά, από τη μοναξιά τους.Τελικά, συγκέντρωσαν πάνω από 1.200.000$...
Συγκυριακά, επελέγη από τους "Books" να διασκευάσουν το cello song του Nick Drake...
Καθηλωτικό· σχεδόν όσο και το πρωτότυπο. Τονίζει λίγο περισσότερο το πρώτο συνθετικό της έννοιας "χαρμολύπη", που αβίαστα σου δημιουργεί το αυθεντικό...
Everyone carries a room about inside them. This fact can be proved by means of the sense of hearing. If someone walks fast and one picks up one's ears and listens, say at night, when everything round about is quiet, one hears, for instance, the rattling of a mirror not quite firmly fastened to the wall.
The Reborn Identity είναι ο Βρετανός mash up και remix παραγωγός Gavin Burrell, ο οποίος ξεκίνησε, ως χόμπι, το 2007 να κάνει μίξεις γνωστών tracks γνωρίζοντας άμεσα μεγάλη επιτυχία...ιδού το αποτέλεσμα.
'Ισως κάποιοι από εσάς να μην είστε εξοικειωμένοι με την εθιστικά μελαγχολική μουσική του Elliott Smith, που άγνωστο πως, σου δημιουργεί την αίσθηση μιας παρελθούσας κοινής εμπειρίας και μιας οικειότητας που σε αιχμαλωτίζει. Σήμερα λοιπόν, κυκλοφορεί από τη Domino Records ένα compilation των επτά προηγούμενων δίσκων του, 'An introduction to...Elliott Smith' ,τo οποίο περιλαμβάνει κομμάτια όπως το προτεινόμενο για όσκαρ Miss Misery, ή το ηδονικά καταθλιπτικό Between The Bars.