Φεύγεις, παλεύεις, προσπαθείς, αγκομαχάς.
Εκείνο το βάρος, που τόσο καιρό έκρυβες, έχει πλέον γαντζωθεί πάνω σου και δεν σε αφήνει να κινηθείς, δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις.
Συνεχίζεις να εξέρχεσαι διθυραμβικά από την είσοδο, τονίζοντας την διπολικότητα της θέλησής σου.
Έχεις καταλάβει ότι ο δρόμος θα εξακολουθεί να παραμένει εκεί. Δεν πρόκειται να πάει πουθενά.
Ούτε εσύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου