Λίγα λεπτά μόνο και ο ήλιος χάθηκε ξανά. Λίγα λεπτά και το σκοτάδι έρχεται. Σκύβω και πιάνω το κεφάλι μου που πάει να σπάσει. Όλα είναι εγκλωβισμένα εδώ μέσα, πάει καιρός τώρα. Έχουν σχεδόν αποσυντεθεί και κινδυνεύω να αποσυντεθώ κι' εγώ μαζί τους. Απελπίζομαι, σβήνω το φώς, ξαπλώνω, προσπαθώ να ηρεμήσω. Λένε πως απόλυτη ησυχία δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Αιώνια σφυρίγματα, το νευρικό μας σύστημα και το αίμα που κυλάει στις φλέβες μας.
1 σχόλιο:
σε απευθείας σύνδεση με τον ουρανό
αυτός ο Μπαχ.
Δημοσίευση σχολίου