keep in mind that, after all, you are just an animal, barely different from some of them, but much the same to numerous others...
you have to treat animals always with respect. because even the tamer ones, still possess wild insticts, and sometimes can't control their hunger. you can never tell whether they are being friendly or if they are just looking for the right shot...
Υπάρχουν κάποιες εκνευριστικά επαναλαμβανόμενες ημέρες, οι οποίες καταφέρνουν να προσομοιάζουν με τη μέρα της μαρμότας. Ξυπνάς γεμάτος προσμονή αλλά εν συνεχεία επιδεικτικά αποδεικνύεται το πόσο ανίδεος υπήρξες για άλλη μια φορά.
Κατάκοπος επιστρέφεις σπίτι, ακούς την πόρτα πίσω σου να κλείνει ερμητικά και τότε συνειδητοποιείς ότι δεν κατάφερες να ξεφύγεις από αυτό που φοβόσουν πριν ξημερώσει. Τελικά δεν είσαι τίποτα παραπάνω από έρμαιο σε διαθέσεις άλλων και σε εξουσιάσεις άνω των δυνάμεών σου.
Και αυτό είναι που σε κάνει να νιώθεις ότι πνίγεσαι...
Στην ασφάλεια όμως του σπιτιού σου, ξέρεις πολύ καλά ότι σταδιακά μπορείς να αρχίσεις να επιπλέεις ξανά. Άλλωστε σ' αυτό το σαλόνι που ο καναπές έχει βουλιάξει, δεν θα σε αναγκάσει κανένας να πράξεις κάτι που δεν επιθυμείς. Αντιθέτως, εκεί μόνο εσύ εξουσιάζεις τις επιθυμίες σου και αυτές εσένα με τη σειρά τους.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή καταλαβαίνεις ότι το χαμόγελό σου θα επιστρέψει ξανά, σαν εκείνο το σπουργίτι, το οποίο μπήκε σήμερα το πρωί από το μισάνοιχτο παράθυρο του δωματίου σου, στάθηκε στο κομοδίνο σου και σε παρατηρούσε επίμονα για ώρα, πριν ακόμα ξημερώσει, πριν ακόμα καταλάβεις την παρουσία του. Περιμένε καρτερικά μέχρι να το κοιτάξεις και μετά απλά έφυγε.
Έμεινε μόνο η ανάμνησή του, μια χαμένη σκιά...
remember... γιατί κάποιες μέρες υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που ακόμα και οι αναρτήσεις διακρίνονται από μία επαναληπτικότητα...
Να κάνω μια κινηματογραφική βουτιά από κάπου ψηλά και να πέσω κάπου, όπου η ζωή μου δε θα μου
μοιάζει καθόλου, θα συμβαίνει σε ένα μέρος δίχως μνήμη. θα φτιάξω και μια μυρωδιά που θα αντέχω
να μυρίζω, χωρίς την παραμικρή οσμή νοσταλγίας όμως.
Σε πείσμα των ανεκδιήγητων σημερινών καιρικών συνθηκών και επηρεασμένοι ακόμα από τις χτεσινές εικόνες, τις οποίες επιτρέψαμε στον εαυτό μας να τις προσλάβει ως πρόγευση του επερχόμενου καλοκαιριού, εμείς ακόμα επιμένουμε να σκεφτόμαστε παραθαλάσσιες τοποθεσίες, road trip με ανοιχτά παράθυρα, μουσική να παίζει από ηχεία φορητά και παγωτό να λιώνει στο χέρι μας...
Γιατί σε κάποιους πειρασμούς, είναι φύσει αδύνατον να αντισταθείς.
Οπότε καλύτερα να ενδίδεις, χωρίς ενοχές και χωρίς ίχνος μεταμέλειας...
Εν αρχή απαιτείται εξαιρετικής ποιότητας πρώτη ύλη.
Εν συνεχεία χρειάζεται κάποιος αποδεδειγμένα ικανός να παράγει πρωτογενή μουσική αρίστης ποιότητας.
Αν ο δεύτερος καταφέρει να μειώσει τον αριθμό των bpm πολύ κάτω από 100, ώστε να απεμπολήσει πλέον το κομμάτι τον χορευτικό του χαρακτήρα, τότε το μόνο που απομένει πλέον είναι ένα vintage video.
Όταν αυτά τα συστατικά αναμιχθούν σωστά και στις κατάλληλες δόσεις, τότε το αποτέλεσμα θα επανέρχεται συχνά στο εικονικό σας playlist. Και θα ταιριάζει απόλυτα σε κάτι τέτοιες επίμονες βροχερές μέρες, οι οποίες πεισματικά επιμένουν να μας κρατάνε ακόμα συντροφιά.
