Η νοσταλγία που σου προκαλούν οι ασπρόμαυρες ταινίες, οι σταθμοί των τρένων,
οι φθινοπωρινές βόλτες, τα ανεμόπτερα. Η 'σιγή' που πέφτει ξαφνικά στα σινεμά,
στις συναυλίες, μέσα μας...
Mais les cheveux de cette fille
Si blonds, si clairs, si transparents
Me redonnèrent cette fraîcheur
Que connaissent seuls les enfants
...
C'était une fille aux yeux clairs
Je veux conserver son image
Je voudrais repousser l'hiver
Mais le temps tuera son visage
Je voudrais repousser l'hiver
Mais le temps tuera son visage
1 σχόλιο:
ο λα λα!
πολύ γλυκό :)
Δημοσίευση σχολίου