"You're going nowhere, my boy..."

Υπόθεση εργασίας: Θέλεις να γυρίσεις μια ταινία για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και επιδραστικά συγκροτήματα όλων των εποχών. Πόσα γεγονότα όμως δεν έχουν ήδη ειπωθεί? Σίγουρα ελάχιστα.

Όμως εσύ επιμένεις στο όραμά σου, γιατί η αφοσίωση σου σε αυτό που υπηρετείς, προφανώς δεν σε αφήνει να υποκύψεις σε κάτι εύκολο και φτηνό. Ποτέ δεν σου άρεσαν οι βιογραφίες-αγιογραφίες, όπου όλα είναι εξωραϊσμένα, αποστασιοποιημένα και αποστειρωμένα, ωσάν ιατρικό εργαστήριο.

Άρα τι κάνεις? Πασχίζεις να βρεις κάτι το οποίο θα αποδώσει πλήρως τη ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και τη διαδικασία ωρίμανσης των. Αντιλαμβάνεσαι (ευτυχώς) ότι αυτό που έχει σημασία τελικά, είναι η διαδρομή που ακολούθησαν. Και τι τελικά ήταν αυτό που τους ώθησε στη σωστή πορεία.

Όμως θα πρέπει να σκάψεις βαθιά στην ιστορία, να γυρίσεις πολύ πίσω, πριν ο μύθος γίνει μύθος, για να καταφέρεις να αποτυπώσεις τις συνθήκες που τον διαμόρφωσαν.

Και όταν φτάσεις στην αρχή της ιστορίας, μείνε εκεί, μην προχωρήσεις άλλο. Δεν μπορείς να πας πουθενά αλλού.
Είπαμε, τα υπόλοιπα τα ξέρουμε ήδη, βιογραφία είναι. Εν τέλει, δεν χρειάζεται καν να αναφέρεις το όνομα της μπάντας. Μόνο έτσι το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει...

 Μερικά σκόρπια λόγια για την ταινία:

(spoilers not included, γιατί πολύ απλά, δεν γίνεται να έχεις spoiler σε μια βιογραφία!)

Ο John, ένας ακόμα έφηβος, γεννηθείς στο Liverpool, έχει να αντιμετωπίσει το 1950 προβλήματα ποικίλα. Η μητέρα του τον έχει εγκαταλείψει από νωρίς, ο διευθυντής του σχολείου τον μειώνει λέγοντας του ότι θα καταλήξει στο πουθενά (nowhere boy) και τα κορίτσια δεν του δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Επιπλέον βιώνει και μια ξαφνική απώλεια, ένα επιπλέον κενό, ένα επιλέον σφίξιμο.

Αδιέξοδο. Κάποιος πρέπει να εμφανιστεί και να του αφαιρέσει αυτό τo "α-" που του στερεί τόσα πράγματα. Κάποιος να του υποδείξει απλά μία διέξοδο...Σε ποιον όμως να απευθυνθεί, όταν όλοι τον κοιτάνε με "suspicious minds"?
Μόνο ένας πραγματικά ευγενής, ένας βασιλιάς θα μπορούσε να προσφέρει τη λύση.

Δεν είναι τυχαίο ότι τον φωνάζανε Βασιλιά. και μάλιστα King Elvis.

Μοιραία συνάντηση των δύο σε έναν κινηματογράφο, όπου ο John έλαβε μέρος σε μια μυσταγωγία ενώ πίστευε ότι είχε πάει απλά για να πληροφορηθεί τα μουσικά νέα.
Απλή και δοκιμασμένη η συμβουλή του Elvis - επιφοίτηση όμως για τον John: δημιουργία Rock Group

Θα εξωτερικεύσεις όλα όσα νιώθεις, θα κάνεις την επανάσταση σου και θα βρεις στην πορεία συνοδοιπόρους, συντρόφους, φίλους, που κουβαλάνε την ίδια κατάρα.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι άλλο. Και ο John το κατάλαβε ευτυχώς (για αυτόν) από νωρίς:

Θα κάνεις τα κορίτσια από κάτω να φωνάζουν για σένα!

Απλή συμβουλή από έναν βασιλιά, θα τολμήσουν να την πούνε ακόμα και κοινότυπη! Ναι, αλλά όταν ο συμβουλάτωρ έχει ήδη διακρίνει τη μοναδικότητα και την ευφυία του συμβουλευόμενου, τότε αρκεί! Απομένουν απλά κάποιες λεπτομέρειες, κάποια βιώματα, κάποιοι παράγοντες, που θα παίξουν με τη σειρά τους καθοριστικό ρόλο στο να γίνει αυτό που ευελπιστεί. Ποιές ήταν αυτές οι λεπτομέρειες?:

- Η μητέρα του... με την απουσία της. αλλά και με την απροσδιόριστη και περίεργη παρουσία της. Ακόμα και όταν του κάνει τις απαραίτητες συστάσεις με τις συγχορδίες σε ένα banjo!

(εκπληκτική η σεκάνς όταν κάνει πρόβα μόνος του, και όλα γύρω του γυρίζουν)

- Το στυλ... ευτυχώς κατάλαβε από νωρίς την αξία του. Πριν καν πάρεις την πρώτη σου κιθάρα, πριν μάθεις να παίζεις μουσική, αν θέλεις να ξεχωρίσεις, τότε θα πρέπει να κάνεις τους άλλους να σε μιμούνται στα γυαλιά, στα ρούχα, στο κούρεμα, στο περπάτημα. Πρέπει να δημιουργήσεις κάτι δικό σου είτε αυτό είναι απλά attitude είτε "απλά" δική σου μουσική...

- Η παρουσίαση... αν παρουσιάσεις κάτι ως μοναδικά απολαυστικό, τότε και το πιο ευτελές γίνεται ελκυστικό και μπορείς να το αναθέσεις σε οποιονδήποτε. Και αυτός ο αφελής θα το δεχτεί με ενθουσιασμό.

(η ανάθεση σε φίλο του, του ρόλου του μπασίστα, με τη συνδρομή ενός σκουπόξυλου και μιας μεταλλικής χορδής είχε ως αποτέλεσμα ο άλλος να απαντάει "ναι, θα αρέσει τόσο στα κορίτσια". that's the spirit...)

- Η συντροφικότητα... είναι απαραίτητο σε όλη αυτή τη μοναχική πορεία σου να έχεις κάποιον που σε καταλαβαίνει, κάποιον που μοιράζεται τη δίψα σου για δημιουργία. Να είσαι σίγουρος ότι θα εκδηλωθούν διαφωνίες και συρράξεις, αλλά στο τέλος και αυτές είναι μέρος της δημιουργικής διαδικασίας.

(ο Paul, ήταν μόλις 15 ετών όταν έσφιξαν για πρώτη φορά τα χέρια. δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν τη σημασία της στιγμής, αλλά ο ηλεκτρισμός, η ζήλεια, ο φθόνος, η αυτοθέωση του καθενός δήλωσαν κατευθείαν το παρόν. από την πρώτη ματιά! ο σεβασμός βέβαια ήρθε αργότερα. πολύ αργότερα. μαζί με τη ζήλεια ξανά...)

- Η αγάπη... Κατάλαβε το, αυτή ψάχνεις εξ αρχής. Στην πορεία άλλωστε θα (πρέπει να) το καταλάβουν όλοι τους. Αυτή θα ψάχνουν για πάντα...

Τι θα μάθεις από την ταινία:

- Ότι στα πράσινα (?) διπλά λεωφορεία του Liverpool μπορείς να κάνεις βόλτες στην οροφή.

- Ότι η ζωή του κάθε εφηβικού σου ινδάλματος δεν ήταν εξ αρχής τόσο λαμπερή. Ίσως αυτός να είναι ο τρόπος ώστε να μειωθεί λίγο ο φθόνος σου για τη μετέπειτα λαμπερή ζωή τους. Δεν θα επιθυμείς πλέον διακαώς να ήσουν στη θέση τους, τουλάχιστον όχι από την εφηβική τους ηλικία. Αλλά μην ξεχνάς στιγμή: Αν δεν βιώσεις την τραγωδία, πως θα επέλθει η κάθαρσις και τα λυτρωτικά συναισθήματα αυτής?

- Κυρίως όμως θα σου διδάξει η ταινία ότι μια απλή λέξη όπως το "both", δεν είναι σίγουρα "another four letter word". Θα νιώσεις ότι σε μια δεδομένη χρονική στιγμή η οποιαδήποτε λέξη δύναται να προσφέρει απέραντη αγάπη, ευγνωμοσύνη και σεβασμό σε αυτόν που στέκεται απέναντι σου, και σε σένα που έτσι αβίαστα την ξεστόμισες, να σου προσφέρει την πολυπόθητη κάθαρση.

(κάθαρση άλλα και ειλικρινή συγκίνηση χαρίζεται και σε αυτόν που παρακολουθεί. Μάλιστα χωρίς οι ηθοποιοί να επιτρέψουν στους εαυτούς του να κυλήσει ούτε ένα δάκρυ. Δεν είναι ανόητοι...)

Τότε και μόνο τότε, ως δημιουργός της ταινίας, θα αισθανθείς ότι η προσπάθεια σου πέτυχε.

Όταν καταφέρεις να τονίσεις όλα τα ανωτέρω.
Και κυρίως κάτι το οποίο το έχουν δηλώσει κάποιοι άλλοι καλύτερα από τον καθένα.
Περί της αέναης αναζήτησης της αγάπης. Αυτό άλλωστε είναι και το μοναδικό στοιχείο που χρειάζεσαι, συνήθως.

Αφού εξ ορισμού δεν μπορείς ως δημιουργός της ταινίας να δείξεις κάτι που δεν έχουμε δει και δεν γνωρίζουμε ήδη.
Είναι τόσο εύκολο! (και αυτό είναι που το κάνει τόσο δύσκολο!)

"All you need is love, love, love is all you need. 

There's nothing you can know that isn't known. 
Nothing you can see that isn't shown.
Nowhere you can be that isn't where you're meant to be. 
It's easy."

"Is "nowhere" full of geniuses, sir?  

Because then i probably do belong there"